دکتر احمد اکبری خاطرنشان کرد: در گذشته کودکان در خانه‌های حیاط‌دار زندگی می‌کردند و بیشتر بازی‌های آن‌ها با کودکان دیگر و به صورت گروهی بود. بازی گروهی علاوه بر سرگرمی می‌تواند در آموزش نیز مؤثر باشد.
وی بالابلندی، هفت‌سنگ، چشم بستن، مسابقه دو، فوتبال و… را از بازی‌های بچه‌ها در گذشته دانست که با انجام آن‌ها هیچ وقت از بازی کردن خسته نمی‌شدند اما امروز آپارتمان‌ها جای مناسبی برای بازی کودکان نیست و چون تعداد خواهر و برادرها کمتر شده امکان بازی گروهی از آن‌ها سلب شده و بیشتر بازی‌ها انفرادی است.
این صاحب‌نظر آموزش فلسفه برای کودکان در حوزه تعلیم و تربیت اظهار کرد: متأسفانه کودکان نمی‌توانند با همسالان خود ارتباط برقرار کنند. ضمن آن‌که امروزه با پیشرفت تکنولوژی و ساخت گوشی‌های موبایل از همان دورانی کودکی تمام تفریح و بازی آن‌ها یک تلفن همراه می‌شود.
وی با بیان اینکه بازی‌های موبایلی موجب بداخلاقی کودکان و منزوی شدن آن‌ها می‌شود، گفت: بسیاری از کودکان امروزه بازی‌های رایانه‌ای را بر بازی کردن با هم سن و سالان و دوستان‌شان ترجیح می‌دهند.
اکبری یک‌جانشینی را برای کودکان بسیار خطرناک دانست و افزود: متأسفانه بیشتر اوقات بچه‌ها در خانه تنها هستند و با ترس و استرس این زمان‌ها را سپری می‌کنند.
وی گفت: متخصصان کودک معمولا موافق هستند از ۱۱ یا ۱۲ سالگی چند ساعت تنها ماندن کودک در خانه امکان‌پذیر است. با این وجود زمان مناسب بسته به شرایط خانواده متفاوت است.
این روانشناس کودک اظهار کرد: هرچند در این خصوص قانون برای رها نمودن کودک به تنهایی در خانه سکوت نموده اما اگر کودک را در معرض خطر قرار دهد، این کار جرم محسوب می‌شود.
وی خاطرنشان کرد: باید قبل از اینکه والدین تصمیم بگیرند کودک را در خانه به حال خود رها کنند، در مورد میزان خطر احتمالی که ممکن است فرزندشان را تهدید نماید خوب فکر کنند. البته باید دانست تنها گذاشتن کودکان یک تا ۶ سال در خانه می‌تواند آسیب‌های روحی و جسمی فراوانی برای کودکان به همراه داشته باشد.
اکبری به والدین توصیه کرد: برای تنهایی فرزندشان برنامه‌ریزی کرده تا زمانی که ناچار به انجام آن شدند و نتوانستند مراقب مناسبی برای فرزندشان انتخاب کنند، با اطمینان خاطر منزل را ترک نمایند.
وی گفت: اغلب کودکان در تنهایی با سؤالی مبنی بر اینکه چه‌کار کنم، مواجه می‌شوند که ممکن است برای پاسخ این سؤال دست به هر کاری بزنند اما اگر والدین از قبل به این سؤال پاسخ بدهند کودک دچار چنین سؤالی نمی‌شود.
