محسن نوکاریزی با اشاره به شاخص‌ترین طرح‌های پژوهشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی مشهد، اظهار کرد: این دانشکده شامل سه رشته اصلی روانشناسی، علوم تربیتی و علم اطلاعات و دانش‌شناسی است و در این سه حوزه طرح‌های پژوهشی گوناگونی برای سازمان‌های مختلف از جمله جهاد کشاورزی و آموزش و پرورش اجرا شده است.
وی افزود: همچنین ما در حوزه‌های روانشناسی، مشکلات نوجوانان و توانمندسازی کودکان فقیر طرح‌هایی را برای استانداری انجام داده‌ایم. عمده طرح‌های ما در خصوص مسائل روانشناختی برای جامعه و سازمان‌ها و همچنین استانداردهای آموزشی سازمان‌هایی مانند استانداری، آب و نیروگاه‌ها مختلف است. مدیریت دانش، مسائل روانشناختی سقط جنین غیرقانونی و اصلاح و تربیت زندان‌ها از جمله مهمترین طرح‌های پژوهشی انجام شده توسط دانشکده است.
معاون پژوهشی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی دانشگاه فردوسی با بیان اینکه اجرای این طرح‌ها معمولا انتفاع مالی چندانی برای دانشکده ندارد، عنوان کرد: ۸۵ درصد هزینه‌هایی که سازمان‌ها برای اجرای طرح‌ها می‌پردازند، به عضو هیات علمی که مجری طرح بوده است، پرداخت می‌شود. از ۱۵ درصد باقی‌مانده، ۵ درصد به معاونت پژوهشی دانشگاه، ۵ درصد به ریاست دانشکده برای حل مسائل پژوهشی و ۵ درصد هم به گروه آموزشی مربوطه تعلق می‌گیرد.
نوکاریزی ادامه داد: برای ما که در حوزه علوم انسانی فعالیت داریم، مبلغ طرح‌ها بسیار پایین است. مثلا بالاترین مبلغی که تا الان برای یک طرح به دانشکده روانشناسی پرداخت شده، ۲۰۰ میلیون تومان بود و مبلغ پرداخت شده سایر طرح‌ها عمدتا در حد ۲۰ تا ۸۰ میلیون تومان است که اصلا قابل توجه نیست. لذا دانشگاه و دانشکده چندان از اجرای طرح‌های پژوهشی بهره‌برداری مالی ندارند.
وی در خصوص همراهی‌های دانشگاه با دانشکده‌ها برای اجرای طرح‌های پژوهشی، بیان کرد: دانشگاه خصوصا در سال‌های اخیر که با کمبود بودجه مواجه است، بسیار با دانشکده‌ها برای قبول طرح‌های پژوهشی برون‌دانشگاهی همکاری دارد و قراردادهایی را با سازمان‌های مختلف منعقد و توانمندی‌های دانشگاه در حل مشکلات نهادها را به آن‌ها معرفی می‌کند.
معاون پژوهشی دانشکده روانشناسی دانشگاه فردوسی همچنین با بیان اینکه شرایط اقتصادی بر تعداد طرح‌های پژوهشی که به دانشگاه سپرده می‌شود بسیار تاثیر گذاشته است، گفت: تورم بالا و مشکلات اقتصادی باعث شده است سازمان‌ها کمتر به دانشگاه مراجعه کنند و از دانشکده‌ها درخواست اجرای طرح‌های پژوهشی داشته باشند.
نوکاریزی اضافه کرد: البته در حوزه‌های فنی و مهندسی و حتی علومی مانند شیمی و فیزیک، نه تنها طرح‌ها کم نشده، بلکه به لحاظ مبلغ افزایش هم یافته است، اما در حوزه علوم انسانی متاسفانه چندان هزینه‌ای نمی‌شود و سازمان‌ها خیلی حاضر نیستند برای بهبود شرایط نیروی انسانی هزینه اجرای طرحی را بپردازند.
