یک روانشناسی بالینی کودک و نوجوان گفت: نوع رفتار والدین با فرزندان باید طوری باشد که به آنها ثابت کنند که در هر شرایط روحی و روانی، اجتماعی باشند می توانند مورد حمایت قرار گیرند.
لیلا شقاقی گفت: زمانی که در خانه فرزند نوجوانی دارید بهتر است اطلاعات کافی درباره ارتباط‌گیری با آنها را کاملا آموزش ببنید. نوجوان ممکن است در برهه‌ای از زمان بلوغش رفتار‌های نامناسبی را از خودش نشان دهد؛ به طور مثال به یکباره عصبانی شود یا فریاد بزند. حتی ممکن است ساعت‌ها تنها داخل اتاقش بماند و تمایلی برای صحبت با کسی نداشته باشد.
در این مواقع تصمیمات عجولانه‌ای می گیرد و می‌تواند آینده‌ی خوبی را برای خود رقم نزند. به طور مثال ترک تحصیل کردن و یا شغلی را انتخاب می‌کند که از تصورات خانواده به دور است.
شقاقی تصریح کرد: این‌ها ویژگی‌های نوجوانانی است که اگر خانواده‌ها شناخت و درک کافی ازآن‌ها داشته باشند این دوره با آسیب کمتری برایشان سپری خواهد شد.
این روانشناسی بالینی کودک و نوجوان گفت: نوجوانان از دو جهت تحت فشار هستند؛ یکی استروسر‌های درونی (استرس) ناشی از تغییرات هورمونیشان و دیگری محیطی است. نوجوان نه بزرگسال که ما از او توقع و انتظار داشته باشیم که بتواند موضوعات را به درستی پردازش کنند و نه کودک است که بتوانیم کودکانه با آنها رفتار کنیم. پس چیزی که مهم است والدین ویژگی‌های فرزندانشان را کاملا بشناسند و بدانند این دوره تنها مسیر کودکی به جوانی است که تمام پستی و بلندی هاش را باید با آرامش از آن گذر کرد.
این روانشناسی بالینی کودک و نوجوان تصریح کرد: این دوره انتقالی به خصوص در دوره پیش نوجوانی طبیعی است که فرزندان رفتار‌های ناسازگارانه زیادی را از خود نشان دهند. این موضوع خانواده‌ها را بسیار آشفته و نگران می‌کند.این آشفتگی موجب می‌شود رفتارشان با فرزندانشان تغییر کند و رابطه صمیمانه و دوستانه آنها کم شود. همین موضوع باعث افسردگی و گوشه‌گیر شدن نوجوانان می‌شود.
این مشکل می‌تواند زمینه ساز گرایش فرزندانمان به گروه‌هایی که حس بهتری از آنها دریافت می کنند، شود که همین موضوع موجب آغاز آسیب‌های اجتماعی و فردی خواهد شد.در این بین وظایف والدین سنگین می‌شود و مهم‌ترین روش می‌تواند ایجاد و حفظ رابطه صمیمی با فرزندان باشد.
گوش شنوا داشتن و مدام آنها را قضاوت و پیش داوری نکردن از جمله وظایف مهم خانواده هاست. از همه وظایف مهم‌تر و پررنگ‌تر قیاس و تحقیر نکردن فرزندان از جانب والدین است.
او گفت: نوع رفتار والدین طوری باشد که به فرزندان ثابت کنند که در هر شرایط روحی و روانی، اجتماعی باشند می توانند مورد حمایت قرار گیرند؛ بنابراین تغییر سبک رفتار والدین با نوجوانان می‌تواند به کاهش مشکلات آنها کمک شایانی کند.
این روانشناسی بالینی کودک و نوجوان در پایان تاکید کرد: پس اگر خانواده‌ها بخواهند دوره نوجوانی را کاملا درک کنند باید ابتدا از خودشان و تفکراتشان شروع کنند
